Książański Park Krajobrazowy położony jest na terenie Pogórza Wałbrzyskiego, wchodzącego w skład Sudetów Środkowych. Charakteryzuje się on bardzo urozmaiconą rzeźbą terenu. Głównym czynnikiem wpływającym na tę rzeźbę jest rzeka Pełcznica, która drąży tutaj głębokie doliny o charakterze wąwozów. Na odcinku około 2 km tworzy ona skaliste jary o głębokości osiągającej 80 m. i szerokości 20-30 m. Rzeka ta formuje tutaj liczne zakola o stromych zboczach z urwiskami i skalnymi żlebami. W ten krajobraz wkomponowany jest Zamek Książ oraz ruiny zamku Stary Książ.
Wzgórze zamkowe było ufortyfikowane już co najmniej w XIII wieku, bowiem istnieją zapiski świadczące, że w 1263 roku czeki król Przemysł Ottokar II zdobył i zniszczył istniejący tam drewniany gród obronny. Na jego miejscu, książę świdnicko-jaworski Bolko I Surowy wybudował zamek murowany. On też wybudował pierwotną warownię w miejscu dzisiejszych ruin Starego Książa. Po wygaśnięciu jego rodu zamek znów przeszedł w ręce czeskie. W 1509 roku został sprzedany rodzinie Hochbergów i w ich rękach pozostał aż do II wojny światowej. W tym czasie zamek był wielokrotnie rozbudowywany i przebudowywany. Przed I wojną światową zbudowano niedaleko istniejącą do dzisiaj palmiarnię w Lubiechowie. W latach 20-tych XX wieku Hochbergowie popadli w problemy finansowe i zamek zaczął podupadać.
